In 4 delen vertel ik hoe onze Joop Puntman ontdekkingstocht van volledige onwetendheid, geleid heeft tot een bezoek aan de pottenbakkerij Het Ambacht in Haalderen, waar Joop Puntman een groot deel van zijn leven gewerkt heeft.
Tijdens onze wandelingen in de buurt bleven we vaak staan bij een huis aan de Beethovenlaan. De reigers op de gevel vonden we prachtig. Alleen vonden we dat deze mooier zouden staan op de gevel van ons huis. Gekscherend hadden we al eens gezegd dat we dat huis zouden kopen zodra het op de markt zou komen. Enkel en alleen vanwege de reigers. Nadat we erachter gekomen waren dat ons muurplastiek werk was van Joop Puntman, werd voor ons duidelijk dat de reigers waar we al jaren zo van genoten ook van de hand van Joop Puntman moest zijn. De reigers werden nog mooier nu we wisten wie de maker was.
En toen........ de schrik sloeg Sjoerd om het hart. De reigers waren weg. Schilders waren de gevel aan het schilderen. Hij kreeg meteen het gevoel dat de reigers daar niet meer zouden komen te hangen. Alles ging er door zijn hoofd. Kenden de bewoners wel de waarde van het het gevelwerk? Hadden ze het goed van de muur gekregen of lag het nu verbrokkeld in de container? Wat als het niet meer compleet is? Zou het te koop zijn?
De bewoners waren niet thuis. De schilders waren tijdens hun vakantie aan het werk. Een bouwcontainer stond voor het huis. Sjoerd kon niet nalaten om deze na te zoeken op mogelijke aanwijzingen over dit geliefde kunstwerk. Ik stelde voor om een brief in de brievenbus van de bewoners te doen om onze belangstelling kenbaar te maken. Er gingen weken overheen. Geen reactie, ook nooit beweging in of om het huis. Bijna hadden we de hoop opgegeven toen Sjoerd beweging in het huis zag. Direct haalde hij me op van huis. "Diane, ze zijn er". Ik wist meteen wie hij bedoelde. Samen liepen we naar het huis en spraken de bewoonster van het huis. Het praatje gaf ons hoop. Alles was goed en gaaf van de muur gekomen. Het lag op een veilige plek en ja zij en haar partner wilden het wel verkopen.
Als snel werden we het eens over de prijs en de reigers werden in 18 stukken naar ons huis vervoerd.
Bij alle losse onderdelen kregen we ook een kopie van een krantenbericht van juni 1978. In dit artikel werd gesproken over ooievaars. Helemaal prima, wij weten echter dat het reigers zijn vanwege de kromming in hun hals.
Het was een behoorlijke klus om de stukken bij elkaar te puzzelen en op te hangen. Na vele uren klussen is dit het resultaat.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.